Ekologiczne i niezawodne rozdzielnice SN e²ALPHA od Elektrometal Energetyka S.A.

Rozdzielnice SN bez SF6 e²ALPHA w izolacji powietrznej

Rozdzielnice SN bez SF6 e²ALPHA to rozwiązania przeznaczone do rozdziału pierwotnego lub wtórnego energii elektrycznej w strategicznych obiektach elektroenergetycznych, takich jak GPZ, GSZ, RPZ, główne rozdzielnie kopalni i zakładów przemysłowych, elektrowni czy elektrociepłowni, rozdzielni sieciowych oraz podstacji trakcyjnych.

Dział Badań i Rozwoju, w konsultacji z użytkownikami, stworzył rozdzielnice SN bez SF6, w izolacji powietrznej, odpowiadające potrzebom służb eksploatacyjnych. Główną ideą podczas tworzenia wspomnianych produktów była odpowiedź na coraz większe wymagania nowoczesnych stacji elektroenergetycznych. Rozwiązania zaprojektowano w konsultacji z inżynierami eksploatującymi na co dzień rozdzielnice SN. Stworzono konstrukcje odporne na szkodliwe czynniki atmosferyczne, przystosowane do pracy w wysokiej temperaturze i wilgotności. Ze względu na wciąż rosnące wymagania w zakresie wytrzymałości zwarciowej, obwody prądowe zostały poddane szczegółowej analizie metodą elementów skończonych (MES). Na jej podstawie optymalnie rozmieszczono podpory szyn oraz dobrano ich przekroje. Rozdzielnice SN bez SF6 mają pełne badania typu na zgodność zobowiązującymi normami – potwierdzone certyfikatami Instytutu Energetyki. To wszystko powoduje, że Elektrometal Energetyka S.A. może zaoferować swoim Klientom najnowocześniejsze rozwiązania na rynku, przeznaczone do ich wymagań oraz spełniające normy wymagane dla tego typu rozwiązań.

Oferta firmy obejmuje rozdzielnice SN bez SF6 w izolacji powietrznej, dostępne w trzech typach:

• jednosystemowe e²ALPHA,
• dwusystemowe e²ALPHA-2S,
• przeznaczone do pracy pod ziemią w zakładach górniczych e²ALPHA-G.

Konstrukcja każdego pola rozdzielnicy e²ALPHA składa się niezależnych i wygrodzonych metalowymi przegrodami przedziałów wysokonapięciowych – przedział szyn zbiorczych (oddzielny dla każdego systemu w e²ALPHA-2S), przedział odłącznika (oddzielny systemu I i II w rozdzielnicy e²ALPHA-2S), przedział wyłącznikowy, przedział przyłączowy/kablowy oraz przedziału obwodów pomocniczych oraz sterowniczych. Taka budowa rozdzielnic e²ALPHA jest ekologiczna, ponieważ nie zawiera gazów fluorowych, ale umożliwia też dostęp do każdego z przedziałów bez konieczności ingerencji w kolejny, np. sąsiedni. Pozwala to na prowadzenie prac w obrębie danego przedziału bez odstawiania urządzenia spod napięcia. Jest to wygodne zarówno z perspektywy eksploatacji, jak i czynności modernizacyjnych, serwisowych czy przeglądów. Dodatkowo rozdzielnice SN bez SF6 e²ALPHA-2S wyposażono w wewnętrzny kanał dekompresyjny, który w przypadku wystąpienia w którymkolwiek z przedziałów zwarcia, zbiera i odprowadza powstałe ciśnienie oraz gazy połukowe w jedno miejsce. W rozdzielnicach e²ALPHA-G również występuje wewnętrzny przedział dekompresyjny, ale zbudowany tak, że w przypadku wewnętrznego zwarcia łukowego, gazy połukowe nie wydostają się na zewnątrz.

Elektrometal Energetyka S.A. tworzy i produkuje rozwiązania przeznaczone dla energetyki zawodowej, wytwarzania, odnawialnych źródeł energii, przemysłu ciężkiego, trakcji oraz górnictwa. Produkty oraz usługi projektuje bazując na bogatym doświadczeniu swoich ekspertów, zdobywanym od wielu lat na rynku elektroenergetycznym. W ofercie, oprócz rozdzielnic SN e²ALPHA, znajdują się również zabezpieczenia i sterowniki polowe e²TANGO, automatyka SZR, wyłączniki e²BRAVO, system nadzoru e²YANKEE czy oprogramowanie do obsługi sterowników e²TANGO-STudio. Firma zajmuje się także usługami projektowymi, kompleksową realizacją inwestycji oraz projektami R&D.

Sprawdź pełną ofertę firmy!

Rozdzielnice SN bez SF6, czyli ograniczanie efektów cieplarnianych

Europa w sposób szczególny oddana jest rozwojowi w duchu transformacji w kierunku neutralności klimatycznej. W 2015 roku, pod wpływem działań przeciwko zmianom klimatu, odbyła się w Paryżu Konferencja Narodów Zjednoczonych, na której zawarto porozumienie o drastycznym obniżeniu emisji CO2, pozwalające zatrzymać globalny wzrost temperatury na poziomie 2°C do 2050 roku. Umowa zakłada odchodzenie od wykorzystywania surowców kopalnianych na rzecz technologii bezwęglowych. Dodatkowo, zgodnie z protokołem z Kyoto z 1997 roku, uznano, że gaz SF6 jest silnie cieplarniany, a jego uwalnianie do atmosfery musi być silnie ograniczane. Istnieje zatem ogromna presja i potrzeba poszukiwania alternatywy mogącej mieć zastosowanie w aparaturze elektroenergetycznej wysokich napięć, gdzie w wielu obszarach od lat stosuje się wyłącznie urządzenia zawierające gaz SF6.

Naturalną alternatywą dla układów gaszeniowych wyłączników wysokiego napięcia jest próżnia. Wyłączniki próżniowe zdominowały już energetykę w zakresie średnich napięć. W ostatnich latach notuje się wyraźny rozwój i zainteresowanie tego typu urządzeniami do sieci wysokich napięć. Takich rozwiązań zainstalowano już na świecie ponad 10 000. W 2014 roku Międzynarodowy Komitet Wielkich Sieci Elektrycznych CIGRE wydał broszurę podsumowującą pracę zainstalowanych dotychczas wyłączników próżniowych wysokiego napięcia, wykazując ich dobre doświadczenia eksploatacyjne i wysoką niezawodność. W ich stosowaniu kluczowe znaczenie ma zagrożenie trudną do przewidzenia utratą próżni komór gaszeniowych.

Alternatywą dla izolacji rozdzielnic jest powietrze, stosowane przykładowo we wszystkich rozdzielnicach SN e²ALPHA produkcji Elektrometal Energetyka S.A. od początku ich produkcji. Możliwe jest także poprawienie parametrów dielektrycznych takiej izolacji i zmniejszenie gabarytów rozdzielnicy przez zwiększenie ciśnienia, czystości oraz składu gazu, również przez domieszkowanie innymi gazami. Należy odnotować fakt, że istnieją prototypowe instalacje wyłączników i rozdzielnic oraz gotowe już produkty z innym medium gaszeniowym niż SF6 i próżnią (gazy CO2, g3, C5PFK, suche powietrze). Ze względu na dość konserwatywne podejście energetyki zawodowej do nowoczesnych i niesprawdzonych w długim horyzoncie czasowym nowych technologii, można się spodziewać, że będą to tematy wielu prac badawczo-rozwojowych w najbliższych dziesięcioleciach.

Stopniowe wycofywanie gazu SF6 z energetyki

W dniu 7 lutego 2024 roku sporządzono, a 20 lutego opublikowano Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/573 w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1005/2009. Dokument ten zakłada, że należy zakazać wprowadzania do użytku nowych rozdzielnic elektrycznych zawierających fluorowane gazy cieplarniane. Wskazuje też, że jeżeli konieczna jest rozbudowa istniejących urządzeń elektrycznych, to możliwe jest dodanie dodatkowych przedziałów gazowych z 5-fluorowanymi gazami cieplarnianymi, o takim samym GWP (ang. Global Warming Potential – współczynnik globalnego ocieplenia), jak istniejące przedziały gazowe, o ile zastosowanie technologii wykorzystującej fluorowane gazy cieplarniane o niższym GWP wiązałoby się z wymianą całego urządzenia elektrycznego. Ponadto, aby ograniczyć potrzebę produkcji SF6, należy zwiększyć zdolność do jego regeneracji z istniejących urządzeń. O ile nie zagraża to bezpiecznemu funkcjonowaniu sieci elektroenergetycznych, należy unikać stosowania nowego gazu w rozdzielnicach elektrycznych, a stosować SF6 po regeneracji lub z recyklingu.

W artykule 13 rozporządzenie ustanawia m.in., że zabrania się wprowadzania do użytku rozdzielnic elektrycznych, które wykorzystują w medium izolującym lub przerywającym łuk elektryczny fluorowane gazy cieplarniane lub których działanie jest od nich zależne, na następujących zasadach:

• od 1 stycznia 2026 roku rozdzielnice SN w dystrybucji pierwotnej i wtórnej do 24 kV włącznie,
• od 1 stycznia 2030 roku rozdzielnice SN w dystrybucji pierwotnej i wtórnej powyżej 24 do 52 kV włącznie,
• od 1 stycznia 2028 roku rozdzielnice elektryczne napięcia od 52 do 145 kV włącznie i o prądzie zwarcia do 50 kA włącznie, wykorzystujące fluorowane gazy cieplarniane o współczynniku globalnego ocieplenia równym 1 lub większym,
• od 1 stycznia 2032 roku rozdzielnice WN powyżej 145 kV lub o prądzie zwarcia powyżej 50 kA i wykorzystujące fluorowane gazy cieplarniane o współczynniku globalnego ocieplenia równym 1 lub większym.

Właściwości fizyczne i chemiczne gazu SF6

Sześciofluorek siarki, a właściwie heksafluorek siarki jest nieorganicznym związkiem chemicznym, gazem syntetycznym niewystępującym naturalnie w przyrodzie, który ma niezwykłe właściwości elektroizolacyjne oraz gaszenia łuku elektrycznego, dlatego jest powszechnie wykorzystywany w elektrotechnice od lat 60. ubiegłego stulecia. Szybko zdominował układy izolacyjne i gaszeniowe wysokiego napięcia, nie mając praktycznie konkurencji na poziomie napięć powyżej 100 kV. Gaz SF6 jest bezbarwny, bezzapachowy, nietoksyczny oraz wykazuje bardzo dobre właściwości dielektryczne. Jego wytrzymałość dielektryczna jest ok. dwa i pół razy większa niż powietrza o tym samym ciśnieniu. Cząsteczka gazu SF6 ma kształt ośmiościenny. Sześć atomów fluoru znajduje się w wierzchołkach, natomiast atom siarki zlokalizowany jest w centrum. Model cząsteczki tego gazu przedstawiono na rysunku poniżej.

Taka budowa cząsteczki powoduje, że SF6 jest stabilny termicznie i nie ulega rozpadowi przy temperaturze do 500°C. Powyżej ulega pełnej dysocjacji i jonizacji w wąskim zakresie temperatur. Podczas wyładowania łukowego w temperaturze poniżej 3 000 K następuje jego pełna jonizacja. Skutkiem tego jest stosunkowo niska temperatura łuku elektrycznego w odniesieniu do powietrza (rysunek powyżej), co korzystnie wpływa na zmniejszenie erozji powierzchni stykowych podczas palenia się łuku, zwiększając trwałość łączeniową w warunkach zwarciowych. SF6 jest także niepalny i nietrujący, trudno rozpuszcza się w wodzie (cztery razy mniej od powietrza). Jego masa molowa wynosi 146,05 g/mol, a w warunkach normalnych (20°C i 100 kPa) ma gęstość 6,07 kg/m³. Jest zatem gazem znacznie cięższy od powietrza (ok. pięć razy), przez co jego wdychanie może doprowadzić do obrzęku płuc – w wyniku zalegania w układzie oddechowym. Wartościami krytycznymi temperatury oraz ciśnienia są 45,58°C i 3,759 MPa, co oznacza to, że może zostać „ściśnięty” do stanu płynnego i transportowany w butlach lub pojemnikach. Przy wypuszczaniu gazu z butli gaz, rozprężając się, wykonuje pracę. Do wykonania każdej pracy potrzebna jest energia, w tym przypadku jest to energia cieplna. Szybkie rozprężanie SF6 może więc doprowadzić do znaczącego spadku temperatury gazu i butli, a więc ryzyka odmrożeń przy bezpośrednim kontakcie.

Gaz SF6 ulega skraplaniu przy stosunkowo niekorzystnych temperaturach. Po skropleniu traci swoje właściwości dielektryczne i gaszeniowe. Temperatura skraplania zależy od ciśnienia, a od ciśnienia gazu zależy też jego wytrzymałość dielektryczna (współczynnik zwarcia doziemnego) i zdolność wyłączania prądu. Optymalne ciśnienie SF6, stosowane we współczesnych wyłącznikach WN, wynosi ponad 5 barów, co zapewnia oczekiwane poziomy napięć wytrzymywanych oraz zdolności łączeniowe prądów. Niestety, przy wspomnianych ciśnieniu, minimalna temperatura pracy wynosi nieco poniżej –30°C. W Polsce temperatura rzadko spada poniżej tej wartości, ale takie przypadki się zdarzają. Powstaje zatem ryzyko utraty funkcjonalności wyłącznika podczas ekstremalnych zjawisk pogodowych lub potrzeba obniżania ciśnienia kosztem parametrów lub stosowania mieszanin gazu, co z kolei mocno komplikuje eksploatację wyłączników. Ponadto, mieszanina gazu ma mniejszą wytrzymałość dielektryczną niż czysty SF6. Zdolność wyłączania również jest obniżona, ze względu na zmniejszenie przewodności cieplnej gazu.

Sześciofluorek siarki zaliczany jest do gazów elektroujemnych. Oznacza to, że „wyłapuje” z otoczenia wolne elektrony i wiąże do siebie, co jest zaletą przy gaszeniu łuku elektrycznego. Możliwe są dwa mechanizmy takiego wiązania – SF6+e → SF6¯ lub SF6+e → SF5+F. Przyjmuje się, że SF6 ma dziesięciokrotnie wyższą zdolność gaszenia łuku elektrycznego niż powietrze, co wynika z dużej przewodności cieplnej gazu przy temperaturach występujących w okolicy przejścia prądu przez zero. Zgaszenie łuku elektrycznego uwarunkowane jest głównie szybkością narastania wytrzymałości przerwy połukowej. Istotną cechą jest spadek gęstości elektronów poniżej 109/cm³. Uzyskuje się to w temperaturze gaszenia, która wynosi ok. 3 000 K, przy czym rdzeń łuku pozostaje w temperaturze, która przewyższa temperaturę dysocjacji cząsteczek gazu. Z tego wynika, że gaz SF6, którego temperatura dysocjacji na poziomie 2 000 K jest niższa od temperatury gaszenia łuku, powinien wykazywać dobre właściwości gaszeniowe, ponieważ temperatura łuku poza rdzeniem będzie niższa niż 3 000 K. Oznacza to, że prąd jest przewodzony głównie w rdzeniu łuku. Poza rdzeniem temperatury są znacznie mniejsze, a więc gęstość elektronów jest również mała. W efekcie przewodność elektryczna jest na niskim poziomie. Po zgaśnięciu łuku, temperatura spada gwałtownie, co prowadzi do szybkiego zaniku kolumny łuku. Gęstość elektronów spada znacznie poniżej wartości 109/cm³, a dzieje się tak zarówno ze względu na spadek temperatury, jak i dzięki elektroujemności gazu SF6. W rezultacie wytrzymałość przerwy połukowej rośnie na tyle szybko, że ponowny zapłon łuku nie jest możliwy. Po zgaszeniu, atomy powstałe z dysocjacji gazu oraz inne znajdujące się w komorze, zaczynają rekombinować i tworzy się ponownie głównie SF6.

Niestety powstają też inne związki chemiczne wynikające z obecności wilgoci, takie jak SOF2, CF4, SF4, SO2F4, a czasami S2F10, które są bardzo toksyczne i trudne do wykrycia. Za najbardziej niebezpieczną substancję rozpadu SF6 uważa się fluorek tionylu SOF2. W wyniku hydrolizy może zmienić się w kolejne toksyczne związki, np. dwutlenek siarki SO2 czy fluorowodór HF. Mając to na uwadze, w urządzeniach energoelektrycznych wykorzystujących sześciofluorek siarki montuje się również absorbenty z aktywnym tlenkiem glinu Al2O3, które wchłaniają wilgoć i znaczną ilość powstałych ubocznie związków.

Wadami gazu SF6 są wysoka cena w porównaniu do powietrza, konieczność budowy osłon o dużo większej szczelności w rozdzielniach czy wyłącznikach z SF6, a także powstające produkty łukowe, które są szkodliwe dla ludzi i środowiska. Na początku, ze względu na nieszczelne obudowy, stosowano urządzenia do automatycznego dopełniania gazu SF6, ale obecnie, firmy produkujące aparaturę z SF6 zapewniają znikome ubytki gazu w skali roku. Dopełnianie bywa jednak konieczne, ze względu na występujące stałe ubytki oraz sporadyczne rozszczelnienia komór. Przeważnie też wyłączniki transportowane i montowane są jako częściowo wypełnione gazem, tj, z lekkim nadciśnieniem, a dopełnienie do ciśnienia roboczego następuje już po zainstalowaniu. Czynność ta jest jednak kłopotliwa, z powodu konieczności dostosowania jej do warunków atmosferycznych oraz użycia specjalistycznych urządzeń i procedur, w celu wyeliminowania możliwości dostępu wilgoci oraz zanieczyszczeń do komory wyłącznika, a także ulatniania się gazu do atmosfery.

Ogromne znaczenie w budowie aparatury z izolacją z SF6 ma dobór materiałów konstrukcyjnych i izolacyjnych, gdyż produkty rozpadu gazu na skutek palenia się łuku elektrycznego i ich związki, należą do substancji toksycznych, agresywnych oraz niebezpiecznych dla ludzi. W efekcie gaz SF6 uznaje się za niebezpieczny.

Właściwości elektryczne izolacji gazowej

Gazy w normalnych warunkach słabo przewodzą prąd, ale ten stan może się zmienić w wyniku jonizacji. W warunkach silnej jonizacji gaz staje się plazmą o bardzo dużej przewodności. Wytrzymałość dielektryczna układu gazowego, jako zdolność do wytrzymywania napięć o określonym kształcie, wartości i czasie, zależy od ciśnienia gazu, odległości między elektrodami oraz od materiału i kształtu elektrod, pomiędzy którymi się znajduje. Wytrzymałość dielektryczna układów izolacyjnych gazowych dla ciśnień powyżej atmosferycznego zależy praktycznie liniowo od odległości międzystykowej. Napięcie przeskoku Up jest zależne od potencjału jonizacji i jest też funkcją iloczynu ciśnienia gazu i odległości międzystykowej Up = f(pd). Jest to prawo Paschena opracowane w 1889 roku i może być przedstawione krzywą, taką jak na rysunku poniżej.

Mechanizm przebicia gazu można interpretować w następujący sposób. Po przyłożeniu stałego napięcia U pomiędzy elektrodami, powstaje pole elektrostatyczne o średnim natężeniu E, zależne od napięcia i odległości międzystykowej d zgodnie z zależnością E =U/d. Każda cząsteczka o ujemnym ładunku, znajdująca się w przestrzeni międzyelektrodowej, przemieszcza się pod wpływem pola elektrostatycznego w kierunku anody, zwiększając swoją prędkość i tym samym energię. Podobnie jest z cząsteczkami o dodatnim ładunku, z tą różnicą, że przemieszczają się w kierunku katody. Wartość średnia tej prędkości v jest stała oraz proporcjonalna do temperatury bezwzględnej gazu Ѳ. Wzrost energii cząsteczki W jest proporcjonalny do zmiany potencjału pola i następuje do momentu zderzenia się z atomem lub molekułą gazu. W przypadku przekroczenia energii wiązania chemicznego podczas zderzeń, następuje rozpad molekuł gazu na atomy (np.: N2 → 2N). Efekt ten jest wzmacniany rosnącą temperaturą gazu. Proces ten nazywany jest dysocjacją gazu. Dalszy wzrost energii zderzeń i temperatury prowadzi do jonizacji poszczególnych atomów gazu, np. dla powietrza atom azotu rozpada się na elektron i jon dodatni – N → e +N+. Średnia energia, jaką osiągnie cząsteczka, jest proporcjonalna do przebytej drogi między zderzeniami z innymi cząstkami. Droga ta jest określana mianem średniej drogi swobodnej λ. Średnia droga swobodna λ jest zatem dystansem, jaki może pokonać cząstka pomiędzy zderzeniami. Oczywiście poszczególne cząstki znajdujące się w określonej objętości i ciśnieniu, pokonują różną drogę pomiędzy zderzeniami, a wartość λ jest średnią rozkładu zmienności z pewnym odchyleniem. Z elementarnej teorii kinetyki wiadomo, że średnia droga swobodna jest odwrotnie proporcjonalna do liczby molekuł gazu w objętości 1 m³, oznaczonej jako N i efektywnego przekroju powierzchni występowania zderzeń Q. W warunkach normalnych, przy ciśnieniu p = 1013,25 hPa i temperaturze Ѳ = 273 K, liczba molekuł gazu wynosi około 2,65∙1025 m^–3. Dla ciśnienia atmosferycznego, średnia droga swobodna wynosi dziesiąte części mikrometra. Dla wyższych ciśnień maleje, co powoduje, że energie elektronów są mniejsze. Objawia się to poprzez wzrost napięcia wytrzymywanego dla wyższych ciśnień gazu. Zależność ta jest często wykorzystywana w gazowych układach izolacyjnych i przed laty przyczyniła się do powstania wyłączników pneumatycznych.

Rozdzielnice SN bez SF6 w podsumowaniu

Rozdzielnice SN bez SF6 e²ALPHA produkcji Elektrometal Energetyka S.A. są ekologiczne i niezawodne, dzięki czemu stanowią idealne rozwiązanie dla nowych oraz modernizowanych układów zasilania średniego napięcia. Są one ekologiczne, ponieważ nie zawierają fluorowanych gazów cieplarnianych. Od zawsze, we wszystkich typach produkowanych przez firmę rozdzielnicach, stosowano izolację powietrzną o ciśnieniu atmosferycznym. Takie rozwiązanie gwarantuje zgodność z obowiązującymi przepisami, ograniczając szkodliwy wpływ na klimat, a także umożliwia dostęp do wszystkich elementów urządzenia, bez ryzyka utraty szczelności oraz wymaganych warunków pracy. Pozwala również na prowadzenie przeglądów, konserwacji oraz modernizacji rozdzielnicy i jej komponentów, nawet podczas pracy pod napięciem. To z kolei gwarantuje wysoki poziom niezawodności, funkcjonalności oraz bezpieczeństwa pracy w oczekiwanym czasie życia, z możliwością jego wydłużania przy stosunkowo niskich nakładach finansowych.

Sprawdź przykładowe realizacje firmy:

• PKP Energetyka,
• Spalarnia Targówek,
• KGHM Polska Miedź.

Rozdzielnice SN bez SF6 e²ALPHA charakteryzują się niskimi kosztami eksploatacji oraz utylizacji, co korzystnie wpływa na rachunek całkowitych kosztów życia zasobów. To wszystko wpisuje się w strategię działań dotyczących ochrony środowiska w Elektrometal Energetyka S.A., takich jak stosowanie ekologicznych materiałów, nieszkodliwych dla środowiska technologii i procesów produkcyjnych, ponowne wykorzystywanie materiałów (recycling), ograniczanie odpadów, a nawet zasilanie siedziby firmy, dzięki energii słonecznej.

Zobacz wszystkie rozdzielnice SN w ofercie!

Literatura
1. Kyoto Protocol to the United Nations Framework Convention on Climate Change, 1998.
2. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/573 z dnia 7 lutego 2024 r. w sprawie fluorowanych gazów cieplarnianych, zmieniające dyrektywę (UE) 2019/1937 i uchylające rozporządzenie (UE) nr 517/2014.
3. „The Impact of the Application of Vacuum Switchgear at Transmission Voltages”, CIGRÉ Technical Brochure 589, 2014.
4. „Sulhur Hexafluoride”, Solvay Special Chemicals.
5. P. G. Slade, „The Vacuum Interrupter Theory, Design, and Application”, CRC Press, 2007.
6. P. Budziński, „Wyłączniki wysokiego napięcia od 72,5 do 800 kV rozwój, budowa i właściwości eksploatacyjne”, Medium, 2013.

www.elektrometal-energetyka.pl